Przemysł włókienniczy jest jednym z najstarszych na świecie, a jednak wciąż inwestuje się w nowe i ulepszone odmiany materiałów. Przykładem ninnowacji przemysłu włókienniczego jest stworzenie kompozytu włóknistego o osnowie polimerowej (FRP), używanego między innymi w budowie mostów. W tego typu materiałach rolą ciągłych włókien jest zapewnienie pożądanej wytrzymałości i sztywności stąd konieczności pomiaru ich jakości i parametrów. Typowe usterki włókien to: nierówna gęstość, zmienna grubość wirowania, resztki włókien i przerwy na końcach z procesu wirowania.
W tradycyjnych wyrobów włókienniczych (odzież, dywany, środki opatrunkowe, itp), zwykle najważniejszą rolą pomiarów jest wykrywanie błędów człowieka. Mikroskopy optyczne są używane tu do wykrywania różnic w gęstości i przerwach tkaniny – lasery odbijając światło od przędzy, przekazują jednowymiarowy obraz z odwzorowaniem wad tkaniny do oprogramowania komputerowego.
W przemyśle kompozytów takich jak FRP koniecznie są badanie kontrolno-pomiarowe, spośród których wyjątkowo korzystne jest badanie Tomografem Komputerowym CT oraz Radiografem X-Ray. Wykrywają one momenty pęknięć przy ściskaniu, rozciąganiu czy obciążaniu materiałów, np. wykrywanie uszkodzeń rur wykonanych z kompozytów jest powszechnie wykonywane poprzez emisję akustyczną.
Systemy kontrolno-pomiarowe kompozytów to między innymi: ultradźwięki, przetworniki piezoelektryczne (wykorzystane do identyfikacji włókien rozciągniętych i ich rozwarstwienia).
Alternatywnie, można wykonać próbki włókien i poddać je analizie błędów konsystencji z użyciem mikroskopów stereoskopowych lub mikroskop laboratoryjnych w układzie odwróconym.